| سیماى موعظه در روایات | |
|
1. بهترین هدیه: قال علىعلیه السلام: «نعم الهدیة الموعظة»(148)
2. موعظه بودن مرگ: قال رسولاللَّهصلى الله علیه وآله وسلم: «كفى بالموت واعظاً»(149) 3. موعظه بودن هر چیز: قال علىعلیه السلام: «ان فى كل شىء موعظة و عبرة لذوى اللبّ و الاعتبار»(150) به درستى كه در هر چیزى موعظه و عبرتى است براى صاحبان خرد. 4. حیات روح در پرتو موعظه: قال علىعلیه السلام: «احى قلبك بالموعظة»(151) و عنهعلیه السلام: «المواعظ حیاة القلوب»(152) 5. واعظ بودن انسان براى خویشتن: قال الباقرعلیه السلام: «من لم یجعل الله له من نفسه واعظاً فانّ مواعظ الناس لن تغنى عنه شیئاً»(153) هر كس واعظ خود نباشد موعظههاى مردم در او تأثیر ندارد. 6. عمل به علم، شرط تأثیر موعظه: قال الصادقعلیه السلام: «ان العالم اذا لم یعمل بعلمه زلّت موعظته عن القلوب كما یزلّ المطر عن الصفا»(154) به درستى كه دانشمند هرگاه عمل به دانش خویش نكند موعظه او از جانها لغزش پیدا مىكند (تأثیر نمىكند) همانطورى كه باران روى سنگ قرار نمىگیرد. 148) غررالحكم. |
کتاب راه رشد استاد قرائتی